Sinds een paar maanden houd ik een dankbaarheidsdagboek bij. Iedere dag schrijf ik ongeveer drie dingen op waar ik die dag dankbaar voor ben, wat die dag fijn of bijzonder maakte en/of waar ik die dag blij van werd.
Auteursarchief: Marijke
Het stille Rome
Het staat op nummer 22 van mijn bucket list (die overigens niet op volgorde is geschreven): mijn ouders meenemen op ‘Romereis’. Zo’n negen jaar geleden kwam het item op mijn lijst, toen ik jubelend terugkwam van de bezongen Romereis. En sindsdien heeft het gewacht tot ik het eindelijk kon afstrepen.
My rollercoaster
Iedereen die mij een beetje kent, kent mij als een intens persoon. Een vrolijke, energieke en soms ook wel wat drukke jongedame die met dartelende vreugde door het leven danst. Maar ook een melodramatische meid die ergernis of afkeur niet onder stoelen of banken steekt, gevoelens graag een beetje aandikt en zó recht door zee …
De wijsheid van de avond
Bij het opruimen en doorlezen van oude dagboeken kwam ik een prachtig stukje tegen. Over geluk. Geschreven op de middelbare school, tijdens een Nederlandse les. “We hebben het over het gedicht ‘avond’ van Willem Kloos: over vogels, wolken en wind, over geluid dat verstomt en een wondermooie rust die ontstaat. Het wankele evenwicht tussen dag …
Met volle angst vooruit
“Need creates belief. Belief creates ability.” Deze uitspraak kwam ik pasgeleden tegen op een lezing over een onderwijsmethode, genaamd de Feuersteinmethode. Over de methode zelf heb ik niet zo veel onthouden, maar de quote is wel blijven hangen.
Lieve Dordrecht
Lieve Dordrecht, Je moet weten: je bent heel speciaal voor me. Je bent een stad uit duizenden en geeft me het ultieme gevoel thuis te zijn. Zodra ik vanuit de trein de scheefgezakte Grote Kerk zie, slaak ik een zucht van tevredenheid.
Verbinding
“Wat betekent het als iemand verbinding met je wil maken?”. Een jonge vrouwenstem schuin achter me in de volle trein trekt mijn aandacht. “Dan krijg je zo’n link ofzo, maar wat houdt dat dan in?”. Ik verlies mijn aandacht aan mijn gedachten en vraag me af wat het nou inderdaad eigenlijk betekent als iemand verbinding …
Tjoeke tjoeke tuut tuut
Stel je een landweg voor, op het platteland van Zeeland. In de verre omgeving is er geen ander verkeer dan jij op je fiets, tussen de fruitplantages, de weilanden met paarden en de lange, hoge hagen met bomen. De landweg kruist een oude treinrails, dat flink overgroeid met gras duidelijk niet meer wordt gebruikt.
Lekker klein en simpel
Iets wat ik de afgelopen jaren wel heb ontdekt, is dat reizen en vakantie echt twee dingen zijn. Reizen is intensief, vermoeiend, niet altijd leuk maar wel heel erg verrijkend en zeker de moeite waard.
